شعر بیخبر :

سودای تو در سر هست

ای حُسن و همه خوبی          ای  پادشه  خوبان

ای ماه سر نیزه (ع)             ای  راهبر خوبان

تو مستی و منهم مست          من مست السْتمْ مست

دیدم  چو ترا من  مست       سودای تو در سر هست

تا جان نسپارم من

کِیْ  مستِ السْتم من

از هِجر سِــبْتِ تو (عج)          میسوزم و میسازم

از جـــام غــم هســـتی           مِیْ  نوشم  و میسوزم

از بیخبری دائم                 کفین همی بوسم

تا جان نسپارم من

کِیْ مستِ السْتم من

چون دِیْ همی آید             سـوز غم من آید

هفت و دهمین روزش          مرگــــم  ز ره  آید

از غصه آن صوت اش          میسوزم و میسازم

از دوری اَقْـدامش             میسوزم و میمیرم

تا جان نسپارم من

کِیْ مستِ السْتم من

ای پادشه  خوبان          داد از غم  تنهایی

جانْ  بی توبه لب آمد          شاید  که   نظر آیی 

السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین (ع)

السلام علیک یا بقیة الله (عج)

اَقْـدامش =  قدمهایش

سِــبْتِ  = فرزند